 سیده مینا دیوبند*
Mina.divband@yahoo.com

زبان شیرین پارسی که به عنوان امانتی گرانبها سینه به سینه و نسل به نسل به دست ما رسیده است، سرمایه ملی و هویت ما ایرانیان است. این زبان زیبا چه در قالب فارسی باستان ،کتیبه ها و سنگ نوشته های خطوط میخی و چه در قالب فارسی دری و خط فارسی دارای فرهنگی غنی و تاریخی پر بار است که در ژرفای پر فراز و نشیب و دشواری هایی که بر این کشور کهن گذشته است، همچون تاجی بر سر این ملت می درخشد. و از هر گزندی در امان خواهد ماند و در واقع همانند دژی مستحکم از باد و باران گزند و آسیبی نخواهد یافت.
زبان پارسی یکی از ارکان اصلی هویت ایرانی است و به عنوان زبان ملی و رسمی ایران شناخته شده است، وبه عبارتی هویتی بسیار فراتر از فلات ایران دارد. و اگر آن را خوب پاس بداریم ، مطمئنا عصر ارتباطات و دهکده جهانی آن را آسیب‌پذیر نمی‌کند.به نوعی باید با غروری ملی بیان داشت که زبان فارسی ؛ کانون احیای فرهنگ ایرانی است.
در ایران هر ساله، روز 25 اردیبهشت ، بنام روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی نامگذاری شده است. نام و آوازه ی فردوسی در همه جای جهان شناخته و ستوده شده و شاهنامه ی فردوسی به عنوان اثری بی بدیل و شگفت انگیز مورد توجه ی
 زبان شناسان است. اهمیت حفظ و زبان پارسی زمانی بیشتر احساس می شود که این حماسه سرای ایران باستان در وصف آن فرمود: بسی رنج بردم در این سال سی، عجم زنده کردم بدین پارسی.
در جوامع شرقی ، هجوم فرهنگ های غربی سبب کم رنگ شدن رابطه ی میان جوانان با پیشینه ی آن ها شده و همین امر باعث می شود که جوانان منزلت و گذشته ی با عظمت کشورشان را به فراموشی بسپارند. از اینرو حفظ و صیانت از زبان هر کشوری به مثابه ریسمان قوی در اتصال تاریخ و جوانان آن است. زبان فارسی در سده های مختلف ابزار مهمی برای حفظ هویت ایرانی بوده و نقش بسیار پر رنگی در احیای فرهنگ ملت بزرگ ایران دارد.
چند صباحی اخباری از رسانه های مختلف به گوش می رسد که زبان و خط فارسی به سبب استفاده از زبان یا خط انگلیسی (لاتین) و یا باصطلاح همان فینگلیش در محاورات رایانه ای و یا پیام های کوتاه تلفن همراه، مورد تهدید واقع شده است. البته منظور از تهدید این نیست که تا چند سال دیگر خط و یا گویش زبان فارسی عوض خواهد شد. بلکه منظور جلوگیری از بیگانه شدن فرزندان و جوانان این مرز و بوم با رسم و خط فارسی و یا رواج کلمات محاوره ای عامیانه در زبان فارسی می باشد.
کارشناسان بر این عقیده اند که عوامل متعددی در فراگیر شدن این امر دخیل است. عدم علاقه برخی از کاربران به استفاده از خط و زبان فارسی نشات گرفته از آشنایی آن ها با زبان انگلیسی و به دلیل هماهنگ بودن با سایر افراد جامعه از این زبان است. همچنین بسیاری از سخت افزارهای رایانه ای و تلفن همراه فاقد کیبورد فارسی بوده و این امر نیز بر رواج این پدیده دامن می زند.

شاید نبود خط استاندارد و فونتی زیبا در نوشتار فارسی وسایل ارتباطی نیز بی تاثیر نبوده و در بسیاری از موارد عدم اطمینان از پذیرش متن ارسال شده با خط فارسی این ابهام را در ذهن مخاطب ایجاد می کند. البته ناگفته نماند،گاهی اوقات، محدودیت در تعداد حروف و حتی تاثیر گذاری بهتر بعضی از پیام ها با خط لاتین نیز مورد توجه قرار گرفته و ناخودآگاه به این امر دامن می زند.
مزیت های استفاده از خط و رسم فارسی از جمله سریع تر خواندن پیام توسط مخاطب، باقی ماندن متن در ذهن و از همه مهم تر عدم ترویج خطی بیگانه برای رساندن پیام زبان فصیح و روان فارسی را می توان بر شمرد. البته تا به امروز مسئولین دست اندر کار و کارشناسان این حوزه تلاش هایی برای فراگیر نمودن نوشتار زبان فارسی در این فضا
نموده اند. اقدام کاهش تعرفه  پیامک های فارسی و احیانا برداشتن موانع و مشکلات پیش روی ارسال آن ، خود می تواند گامی موثر در این زمینه محسوب شود.
حفظ زبان هر کشور، قدرت می آورد و قدرت، ابزاری مهم برای حفظ منافع کشورهاست. شایسته است که ادیبان، شعرا و فرهنگ دوستان ایرانی نیز به خط مقدم این حوزه وارد شوند و نه تنها جلوی ورود واژه های بیگانه در زبان محاوره ای گرفته شود، بلکه با تشویق جوانان در حفظ هویت  فرهنگی و تمدنی زبان مکتوب فارسی، پاسدار خوبی برای انتقال این میراث گرانقدر به نسل آینده باشیم.
سردبیـر*