باز پاییز فرا رسید و در کنار طبیعت رنگارنگ و دلنشینش و صدای خش خش برگ ها،
رفت و آمد دانش آموزان به کوچه و خیابان های
شهر رنگ و بویی تازه بخشیده است و کمتر کسی است که در این روزها، یاد درس و مدرسه روزهای پرخاطره ی آن ایام نیفتد. دانش آموزان
با کیف و کتاب هایشان راهی مدرسه می شوند تا آینده سازان ایران باشند و بتوانند روزهای بهتری را برای کشور رقم بزنند. اینان، همان نسل آینده ای هستند که نه تنها علم شان بلکه سلامت جسمی آن ها نیز نقش بسزایی در سلامت جمعیت کشور خواهد داشت و از این‌رو، مدرسه به عنوان نهادی تاثیر گذار می تواند،
ارتقا دهنده‌ی سلامت کودکان و نوجوانان باشد. چرا که وضعیت جسمانی مطلوب می تواند در ایجاد زندگی سالم و با نشاط نقش مهمی ایفا کند.
اما متاسفانه در آغازین روزهای شروع سال تحصیلی، تعدد کتب درسی به همراه سایر ملزومات مانند دفترها، بسته های مداد رنگی، ظروف غذا و ... و حتی بعضا، انبوهی از کتاب های
کمک آموزشی کوله های زیبا را تبدیل به
کوله هایی سنگین و با وزنی غیر قابل باور
می کند که حتی حمل آن را توسط والدین دشوار ساخته و دانش آموزان پایه های پایین تر با
جثه هایی کوچک را می تواند در معرض آسیب های
جدی جسمی و آسیب های ناگوار اسکلتی قرار دهد. از آنجا که دانش آموزان در شرایط بلوغ اسکلتی قرار دارند، متخصصان همواره
بر انتخاب لوازم استاندارد و مناسب با جثه ی دانش آموزان تاکید فراوانی دارند. این مشکل در تمامی کشورها شایع بوده و به گفته ی کمیسیون ایمنی محصولات مصرفی آمریکا، حداقل
14 هزار کودک هر ساله به واسطه ی آسیب های مرتبط با کوله پشتی مورد درمان قرار می گیرند. این آمار در شرایطی است که هر ساله، پنج هزار کودک به واسطه ی آسیب های مرتبط با
کوله پشتی تحت درمان قرار می گیرند.
 کودکان خیلی زودتر از آنچه که تصور
می کنید، کمردرد را تجربه می کنند و استفاده از کوله پشتی های سنگین یکی از علل اصلی ابتلای آن ها به این دردهاست. استفاده از این کوله های سنگین نه تنها باعث تغییر در وضعیت ایستادن بدن به تراز نامناسب در ستون فقرات می انجامد بلکه همچنین باعث اختلالات حسی در ساعدها و ناحیه کف دست، ضعف عضلانی و تحلیل عضلات
خم کننده ی انگشتان نیز از جمله اثرات حمل کوله های
سنگین توسط دانش آموزان است. سندروم خروجی قفسه ی سینه (TOS) یکی دیگر از عوارض استفاده از کوله های سنگین است، که سبب درد بازو، شانه و گردن می شود.
توصیه های ارائه شده از سوی آکادمی جراحان ارتوپدی امریکا و سازمان جهانی بهداشت حاکی از آن است که وزن کوله پشتی باید کمتر از 10 تا 15 درصد وزن بدن کودک باشد و علاوه بر فاکتور وزن استایل و چگونگی حمل کوله را نیز باید مدنظر قرار داد...

چرا که بسیاری از دانش آموزان بند کوله را یکطرفه و برروی یک شانه ی خود قرار می دهند و با این شیوه ی حمل نامناسب بار مضاعفی را بر روی شانه های خود قرار می دهند. تحقیقات در این زمینه نشان می دهد که حتی حمل یک کوله پشتی به سنگینی 10 درصد از وزن بدن ممکن است باعث تغییرات منفی در وضعیت ستون فقرات شود و بار نامتقارن کوله پشتی ها منجر به کاهش قابل توجهی از کایفوز قفسه ی سینه ای گردد و با افزایش وزن کوله پشتی صاف شدگی معناداری در ناحیه ی لوردوز کمری و بالایی پشت دیده می شود و با توجه به ارتباط بین حمل کوله پشتی و کمر درد، حمل بار به صورت کوله پشتی باعث سازگاری منفی در انحنای ستون فقرات خواهد شد.
بی تردید بخش از این مشکلات مربوط به نظام آموزشی ما، ضعف در برنامه ریزی ها، هدفمند نبودن حجم صفحات کتاب درسی و ... می باشد، که در حیطه ی سیاست های کلان وزارت آموزش و پرورش قرار می گیرد که باید از طریق به روز شدن نحوه ی ارائه ی دروس تحصیلی و حذف فیزیکی یا کاستن حجم کتاب های درسی صورت پذیرد. البته بخشی از نوک پیکان بعضا متوجه ی آموزگاران محترم نیز قرار می گیرد که با قرار دادن حجم بالایی از کتب آموزشی در برنامه ریزی دانش آموزان چاره ای جز حمل تعداد بالایی از کتاب ها و دفاتر آن ها را در طول هفته باقی نمی گذارند.
والدین نیز باید توجه داشته باشند که تنها با رعایت چند نکته می توانند از بروز بسیاری از آسیب های اسکلتی و عواقب جبران ناپذیر جلوگیری به عمل آورند. استفاده از کوله ی پشتی های کوچک و استاندارد به جای کوله پشتی های بزرگ و غیر استاندارد نقش بسزایی در این مسئله ایفا می کند. در گام بعدی، وضعیت حمل کوله پشتی و بررسی عادت های فرزندانمان موقع حمل کوله پشتی نیز می تواند در قوی و فعال بودن بودن و حفظ سلامت اسکلتی فرزندانمان نقش مهمی داشته باشد.