 سیده مینا دیوبند*
Mina.divband@yahoo.com

چند روزی است که اجرای طرحی در حوزه تامین مسکن بار دیگر خبرساز شده است، که متعاقب آن بسیاری از خبرگزاری ها و روزنامه ها به سراغ آن رفته اند و به ابعاد جدیدی از این طرح پرداخته اند. در طی این روزها، مجریان و مقامات دولتی این طرح جزئیات فراوانی را ذکر کردند. این که چه کسانی شامل این طرح شده، محل ساخت و احداث این طرح کجاست؟ تقسیم بندی متقاضیان بر اساس چه اصلی صورت می پذیرد؟ و در نهایت تسهیلات ارائه شده به چه مقدار و با چه شرایطی به واجدینی که در این طرح ثبت نام نموده اند، تعلق می گیرد؟! مجری این طرح دولت است و یا پیمانکاران از صفر تا صد آن را عهده دارند و میزان هزینه ی ساخت آن چقدر برآورد شده است.
حال که طرح مسکن ملی با عزم جدی دولت آغاز شده است، بسیاری از منتقدان نست به شباهت این طرح به مسکن مهر مردد بودند و حتی عده ای نام این طرح را مسکن مهر با برچسب جدید دانسته اند. آن هم مسکن مهری که این دولت از ابتدا نسبت به آن انتقادهای تند و تیزی انجام داده بود و بسیاری از پروژه های اجرایی آن را غیراستاندارد و یا نیمه تمام گذارده بود. رئیس جمهور نیز، اخیرا در مراسمی اعلام کرده بود در طرح ملی مسکن، قرار نیست مانند مسکن مهر از منابع بانک مرکزی تسهیلات داده شود که پایه پولی افزایش یابد. از اینرو مدام از تریبون های دولتی به گوش می رسد که این طرح هیچ شباهتی با مسکن مهر که این روزها مردم دل خوشی از آن ندارند، نداشته و با ساز و کاری متفاوت از آن در حال اجرایی شدن می باشد.
یکی از ایرادات بزرگی که مردم نسبت به مسکن مهر وارد می دانستند، فاصله ی نسبتا زیاد این پروژه ها از امکانات و فضای شهری بوده و همین امر سبب گشته که در بسیاری از پروژه های مسکن مهری که به اتمام رسیده است، هنوز مردم از حداقل امکانات و تاسیسات زیر ساختی محروم بمانند و البته ساخت راه ، فضای آموزشی و رفاهی و درمانی هزینه های سنگینی را علاوه بر احداث این پروژه‌ها بر دوش دولت خواهد گذاشت. آنطور که در خبرها ذکر شده است، یکی دیگر از تفاوت های طرح ملی مسکن با مسکن مهر تعداد طبقات است. مسکن مهر؛ شامل ساختمان هایی 10 الی 15 طبقه بوده، که گویا در این طرح، ساختمان ها نهایتا 7 طبقه خواهد بود. با یک بررسی اجمالی می توان دریافت که در واقع، تنها تفاوت فاحش این طرح با مسکن مهر این است که ظاهرا اشتباهات رخ داده در پروژه ی مسکن مهر را اصلاح کرده و ماجرا کمی تقاضا محور می‌شود، یعنی هر جایی که تقاضا بیشتر باشد، به تناسب ساخت مسکن نیز بیشتر خواهد بود. یعنی برخلاف مسکن مهر که ابتدا در مناطقی دور از فضای شهری واحدهایی ساخته شود و بعد مشتری برای آن جمع کنند.
البته وزیر راه و شهرسازی بارها در مصاحبه های خود بیان کرد که این وزارتخانه با برنامه اقدام ملی برای تولید مسکن قصد دارد جریان پایدار تولید مسکن را در کشور محقق نماید که البته لازمه ی این کار، اعتماد سازی کافی بین توسعه دهندگان ، انبوه سازان و مردم است و این وزارتخانه در ابتدای امر تلاش دارد که مسکن مهر نیمه تمام را تعیین تکلیف و این پروژه را هر چه سریعتر به اتمام برساند. به هر حال امید آن می رود که طرح خانه دار شدن ملی با هر نام و لیبلی که می خواهد، تیتر ساز اول روزنامه ها، محافل و جلسات دولتی باشد، طرحی پایدار و با پیش‌بینی و برنامه‌ریزی بنیادی، اصولی و بر پایه تخصص و مهارت صورت پذیرد تا در نهایت با عوض شدن دولت و یا مسئولان این حوزه، هم سرنوشت با مسکن مهر نگردد که قطع به یقین تنها این مردم هستند که از نیمه ی کار، رها شدن و یا به سرانجام نرسیدن طرح های این چنینی متضرر خواهند شد.
* سردبیر