دکتر حوریه یحیایی
Hooriye_yahyaei@yahoo.com

شاید اگردر زمان های گذشته ، هر صد سال، علم یک پله رشد می کرد، در دنیای متغیر امروز در یک سال، علم صد پله رشد خواهد کرد، از اینرو لحظه ای همگام نبودن با پیشرفت تکنولوژی می تواند یک کشور را سال ها از لحاظ اقتصادی در بازارهای رقابتی به عقب براند. کشورهای صنعتی و تراز اول دنیا سال هاست به این مهم دست یافته اند که ضرورت حضور نخبگان و نخبه پروری در صنعت انکار ناپذیر است. نخبگان از سرمایه‌های ارزشمند هر کشوری هستند که از توانایی‌ها و مهارت های ویژه ای برخوردار بوده و با اندیشه های نو و نظرات بدیع و تازه، افکار خود را همچون روحی در کالبد صنعت دمیده و آن را از نیستی و نابودی نجات می دهند و با حضور آنان ،توسعه ی کشور در کمترین زمان ممکن شکل خواهد گرفت. بدون تردید، تعطیلی یک واحد صنعتی تحت هر شرایطی، معلولی از نبود یک نخبه و یا عدم توجه به نخبه پروری در صنعت می‌باشد. چرا که نخبگان از توانایی ها و مهارت هایی برخوردارند که با کمترین امکانات آموخته اند که از شرایط حاضر، حداکثر استفاده را کرده و بسیاری از تهدیدها را به فرصت تبدیل نمایند. فرصت های مقاوم سازی اقتصاد و صنعت در کشور از یک سو به عنوان طرف تقاضا و وجود توانمندی‌های بالقوه فراوان در نخبگان جوان از سوی دیگر به عنوان طرف عرضه، نیاز به یک حلقه اتصال دارد که بتواند تجربه و مهارت آموزی‌های لازم را برای نخبگان صنعتی به همراه داشته باشد. تجربیات بسیاری از کشورهای پیشرفته و صنعتی دنیا، در بکارگیری توانمندی های جامعه نخبگانی خود، می تواند الگویی مناسب برای ارتباط هر چه بیشتر این دو نظام عرضه و تقاضا در کشور باشد. کشورهای توسعه یافته به خوبی بر این مهم واقفند که در رقابت فزاینده و تنگاتنگ در عرصه تجارت و صنعت، اهمیت شناسایی و گزینش جوانان نخبه کارآمد و لایق روز افزون گشته است و این امر استفاده از الگوی نوینی را برای مدیریت و جذب نیرو در سازمان های صنعتی ایجاب می نماید.
به نحوی که دولت فرانسه تلاش کرد تا با ایجاد یک مدرسه تربیت نخبگان ، کارمندان دولتی و نیز تصمیم گیران اقتصادی و سیاسی آینده کشور را از این باب، کشف و آموزش دهد تا به چرخه گردش نخبگان در قالبی شایسته سالارانه و از طریق بکارگیری نخبگان، بازتاب آن را در رشد صنایع و صنعت تداوم بخشد. آلمان نیز به عنوان یک قطب صنعتی جهان،  نخبه‌پروری در صنعت و استفاده از دانش نخبگان را به عنوان یکی از مولفه‌های اصلی رشد و پیشرفت صنعت خود گنجانده است. باید پذیرفت که علت پیشرفت و یا عقب ماندگی بسیاری از کشورها، در دنیای صنعتی امروز به میزان و روش‌های بهره‌گیری آن ها از نیروی انسانی ذبده، بالاخص نخبگان و پیاده‌سازی اندیشه های نو و راهگشای آنان خلاصه می شود و این دقیقا همان نقطه  ضعفی است که در جای جای مراکز صنعتی ایران از کسب و کارهای بزرگ کرفته تا SME های کوچک به وفور قابل مشاهده است. شکل تجارت در دنیای امروز،عوض شده است و تمرکز بشر بر روی حوزه ی مغز افزار افزایش یافته است. ضعف جریان نخبه پروری و هدایت استعدادها در کشور، مانع ورود نخبگان در عرصه های مدیریتی و صنعتی شرایط حاکم بر صنعت کشور شده است و همین امر باعث گشته، که علی رغم تلاش های صورت گرفته برای ورود نخبگان به صنعت با شکست هایی مواجه شویم.
 صنعت ایران با وجود تمامی تحریم ها و فشار های مضاعفی که اکنون متقبل می شود به شدت از خلای حضور و ارزش نخبگان جوان رنج می برد. چرا که در بسیاری از موارد به جهت نگاه تبلیغاتی به مسئله نخبه یابی، نخبه پروری و نخبه داری در پشت تریبون ها به این موضوع پرداخته شده و در عمل در بسیاری از نهادهای اجرایی کشور امکان نظام مند بهره گیری از فکر و اندیشه ی بسیاری از نخبگان مجرب و دلسوز در حوزه های مختلف، بالاخص گره گشایی بسیاری از مشکلات حوزه صنعت هیچ بهره ای برده نمی شود. باید به این موضوع ایمان بیاوریم که، نخبگان و اندیشمندان کشور با ارزش ترین
سرمایه های معنوی و مادی کشور هستند که در صورت استفاده از افکار و اندیشه های آن ها بسیاری از مشکلات نه تنها حل خواهد شد بلکه، توجه به خصلت آینده‌نگری آنان علاج بسیاری از وقایع را نیز پیش از وقوع صورت پذیرفته و صنعت ایران اسلامی را در برابر بسیاری از فراز و فرودهای داخلی و خارجی واکسینه خواهد کرد. جان کلام اینکه، اگر چه در زمینه نخبه پروی و استفاده از نخبگان در حوزه های مختلف بویژه صنعت تلاش های فراوانی صورت پذیرفته اما هنوز تا رسیدن به جایگاه مطلوب در این زمینه فاصله بسیار است. جامعه ی پویا، زمانی به موفقیت و رشد همه جانبه دست پیدا خواهد کرد که از تمامی رده های نخبگی چه در صنعت و سایر حوزه ها، در کنار هم به نحو شایسته و با برنامه ریزی نظام مند در پیشبرد اهداف خود بهره‌مند گردد.