یک مدرس کارآفرینی و اشتغال گفت: کارآفرینی اجتماعی به مفهوم یک ماموریت اجتماعی و انسان دوستانه است که از طریق فعالیت‌های مختلف کسب‌وکار با ایجاد مدل‌های ارزش آفرین و خلاقانه مشکلات اجتماعی را کاهش می‌دهد. کارآفرینان اجتماعی، ماموریتی برای خلق و نگهداری ارزش‌های اجتماعی در خود احساس می‌کنند و خروجی کار آن‌ها ممکن است در طیف متنوعی از سازمان‌ها باشد. در واقع کارآفرینان اجتماعی به معمول افرادی هستند که انگیزه‌ها و دغدغه‌های اجتماعی و کمک به جامعه برای آن‌ها بسیار مهم‌تر از کسب سود و درآمد بالا است، آن‌ها از پشتوانه و مشارکت‌های اجتماعی افراد و حتی دولت می‌توانند برخوردار باشند. پس به طور خلاصه می‌توان گفت که کارآفرینی اجتماعی ‌ترکیبی از تجارت و مسائل اجتماعی است.  کارآفرینان اجتماعی تنها به دنبال سود نیستند، موفقیت برای آن‌ها به این معناست که چگونه کسب‌وکار آن‌ها بر جامعه تاثیر می‌گذارد و آن را بهبود می‌بخشد. 
امین شاه محمدی در گفت‌وگو با ایرنا، در خصوص تفاوت کارآفرینی با کارآفرینی اجتماعی اظهار داشت: در کارآفرینی اجتماعی، ثروت تنها یکی از اهداف است و در حقیقت ثروت ابزاری در جهت ایجاد یک بینش اجتماعی می‌باشد، در حالی که میزان موفقیت کارآفرینان اقتصادی در میران ارزش اقتصادی آن‌ها است. هدف کارآفرین اجتماعی، ایجاد ارزش از تولید انبوه تا مزایای آن به طور عمده به بخش‌هایی از جامعه ‌برسد، هدف ارزش پیشنهادی کارآفرین اجتماعی، افراد محروم و مستضعف که ابزار اقتصادی در اختیار ندارند، است تا بتوانند از مزایای آن استفاده کنند. وقتی شور و شوق
یک رسالت اجتماعی را با بینش تجاری تلفیق کنیم در حقیقت یک کارآفرینی اجتماعی اتفاق افتاده است، می‌توان به جرات گفت که در هیچ زمانی به ‌اندازه امروز کارآفرینی اجتماعی نیاز نبوده است، زیرا راه حل عبور از همه این مشکلات و معضلات اجتماعی مانند فقر و فساد، ریشه در ایجاد کارآفرینی اجتماعی دارد. البته باید به این نکته هم اشاره کرد که عامل محرک کارآفرینان و کارآفرینان اجتماعی، فرصتی است که آن‌ها شناسایی می‌کنند، آن‌ها فرصت‌ها را بی‌وقفه دنبال می‌کنند و بابت فهمیدن این ایده‌ها، پاداش روانی بالایی دریافت می‌کنند. صرف نظر از اینکه ایده آن‌ها زمینه تجاری دارد، برای بیشتر آن‌ها هیچ‌وقت زمان، خطر، تلاش و سرمایه‌ای که در ایده‌شان جاری کردند، جبران نمی‌شود. به طور مختصر باید گفت، چیزی که وجه تمایز کارآفرینی اجتماعی است، مقدم بودن بحث منافع اجتماعی بر منافع شخصی است. 
وی بیان کرد: امروزه به توسعه کارآفرینی اجتماعی به عنوان مأموریتی اجتماعی و یکی از راهکارهای حل برخی مسائل و آسیب‌های اجتماعی توجه می‌شود، کارآفرینی تأثیر مثبت و مستقیمی بر کاهش بیکاری دارد، از سوی دیگر، سبب توسعه اقتصادی و ایجاد فرصت‌های شغلی می‌شود و می‌تواند باعث بهبود وضعیت اجتماعی و فرهنگی جامعه شود. با این توضیح مشخص است که کارآفرینی اجتماعی نقش بسیار پررنگی در متحول کردن یک جامعه دارد، زیرا به طور مستقیم با مولفه‌های رشد فرهنگی و اجتماعی سروکار دارد و با ایجاد ارزش در جامعه باعث رشد آن می‌شود. آنچه مسلم است، کارآفرینی به ‌عنوان پدیده‌ای نوین در توسعه اقتصادی فرهنگی و اجتماعی یک جامعه، نقش مؤثری در توسعه و پیشرفت می‌تواند ایفا ‌کند. وی به نقش کارآفرینی اجتماعی در کاهش بیکاری‌ اشاره کرد و گفت: با توجه به اینکه مدل کارآفرینی اجتماعی مدلی بسیار مناسب در جهت کاهش بیکاری محسوب می‌شود و همچنین همزمان با کاهش بیکاری می‌تواند در زمینه ریشه‌کن کردن فقر مالی و فقر فرهنگی نیز یاری‌گر باشد، بدون شک تاثیر فراوانی در کاهش بیکاری خواهد داشت و کافی است که 
سازمان‌های مرتبط نیز با همراهی کردن کارآفرینان با این مهم، سرعت بیشتری ببخشند. این مدرس کارآفرینی و اشتغال اظهار داشت: درست است که  یکی از اهداف اصلی کارآفرینی اجتماعی فرهنگ‌سازی و انجام کارهای خیریه است، ولی در کنار همین اهداف کسب‌وکارهای جدیدی نیز شکل می‌گیرند که به طور حتم، باعث اشتغال‌زایی و رفع بیکاری خواهد شد. شاه ‌محمدی ادامه داد: ما نباید افراد را استخدام کنیم که برای ما تولید کنند، ما باید تولید کنیم تا بتوانیم افراد بیشتری را استخدام کنیم، با تغییر همین شعار، به راحتی می‌توان هدف واقعی کارآفرینی اجتماعی را درک کرد، ما تولید می‌کنیم تا بتوانیم افراد نیازمند کار بیشتری را استخدام کنیم. اگر بخواهیم کارآفرینی اجتماعی توسعه پیدا کند باید کارآفرینان توانمندی را پرورش داد و در کنار آن باید فرهنگ کارآفرینی را ایجاد کرد. در این صورت است که می‌توان نرخ فعالیت‌های کارآفرینانه را گسترش داد. به گفته کارآفرینان بزرگ، کارآفرینی نه تنها یک حوزه علمی نوخاسته است، بلکه یک نوع راه و رسم زندگی است. 
شاه محمدی تصریح کرد: امروزه برای توسعه صنعت و پیشرفت در اقتصاد باید به دنبال ایده‌ها و خلاقیت‌های نوآورانه باشیم، بر همین اساس بارزترین ابزاری که می‌تواند در جهت رسیدن به این مقصود یاری گر باشد، کارآفرینی است. در نظام اقتصادی مبتنی بر کارآفرینی، نوآوران و صاحبان فکر و ایده، سرمایه‌های اصلی یک بنگاه اقتصادی و از عوامل اصلی توسعه محسوب می‌شوند، در واقع امروزه کارآفرینی با توسعه اقتصادی و اجتماعی رابطه تنگاتنگی دارد. به‌طور کلی باید گفت، توسعه کارآفرینی علاوه بر فراهم آوردن زمینه رشد و توسعه، مسائل و مشکلات جاری از جمله فقر، نابسامانی اجتماعی و فرهنگی، بیکاری دانش‌آموختگان دانشگاهی و معضل انبوه سایر بیکاران را مرتفع خواهد کرده است.