 مصطفی یحیایی
mostafa yahyaeiii@gmail.com

مبلمان، یکی از وسایل اصلی زندگی امروز تبدیل شده است و کمتر خانه ای است که در آن اثری از مبل و صندلی راحتی نباشد.  البته این اهمیت و حضور پررنگ تنها به منازل محدود نبوده و بسیاری از ادارات و محیط های کاری هم دکوراسیون فضای خود را با مبلمان تکمیل می کنند. ازاینرو ،یکی از مشاغل پرسود و زود بازدهی که در رتبه ی سومین کسب و کار کوچک دنیا قرار دارد، صنعت مبل سازی می باشد. اشتغال زایی بالا، تنوع زیاد در مدل ها و طرح ها وهمچنین ایجاد بازاری رونق بخش برای صنایع مختلف از جمله صنعت نساجی، اهمیت این صنعت را چندین برابر می کند. صنعتی که به اعتقاد بسیاری از فعالان این عرصه، هر چه بیشتر مورد حمایت قرار بگیرد، به همان میزان به سودآوری و اشتغال زایی بیشتری منجر خواهد شد.
با وجود سابقه ی نسبتا طولانی تولید مبل در کشور، جایگاه و سهم ایران در این حوزه کمتر از یک درصد برآورد می شود که همچون بسیاری از حوزه های دیگر به دلیل عدم برنامه ریزی اصولی در این حوزه سبب گشته، نتوانیم، نقش موثری را در این حوزه ایفا نماییم. بازار مبلمان در ایران ده‌ها هزار میلیارد تومان در سال گردش مالی دارد و سودآوری و ارزش افزوده این صنعت در بخش های مختلف می تواند بین 30 تا 100 درصد متغیر باشد. میزان اشتغال‌زایی این حرفه نیز قریب به 120 هزار نفر برآورد شده است. در واقع قریب به 8 درصد از ظرفیت اشتغال زایی کشور معطوف به این فعالیت می‌شود که این رقم و عدد بسیار قابل توجه بنظر می‌رسد که البته این میزان اشتغال با در نظر گرفتن فعالیت مرتبط با درودگری و هم افزایی و همگرایی این عرصه با تولید مبل، ملموس تر هم خواهد بود. جالب است، بدانید طبق گزارشات واصله، تعداد واحدهای تولید مبلمان در کشور ایران با مراکز تولیدی چین برابری می کند، اما ضریب بازدهی و خروجی حاصله از این صنعت به هیچ عنوان قابل مقایسه با میزان تولیدات کشور چین نمی باشد. با اینکه با بالا رفتن تولیدات داخل و رونق گرفتن آن، میزان واردات بطور ملموسی کاهش یافته، ولی هنوز نتوانستیم در عرصه صادرات به نحو شایسته‌ای فعالیت داشته باشیم.
البته مسیر پر پیچ و خم تولید مبلمان ریسک این شغل را نیز بالا برده است. از اینرو باید فرصت رقابتی با حمایت دولت و نهاد های مسئول ایجاد شود تا فعالان این حرفه، انگیزه ی بیشتری برای ادامه ی این مسیر بیابند. تلفیق دانش و تجربه و از همه مهم تر، جذب سرمایه لازم و کافی در کنار مجهز شدن بسیاری از کارگاه های کوچک و بزرگ به فناوری های روز می تواند به شکوفایی روز افزون صنعت مبلمان کشور، کمک های شایانی نماید. تسهیلات کافی با بازپرداخت طولانی مدت، معافیت های مالیاتی و نظارت کیفی بر واحدهای تولیدی از عوامل خروج از رکود و توسعه این صنعت است. هنگامی که پای درد و دل بسیاری از فعالان این صنعت می نشینیم، قریب به اتفاق بر این عقیده اند: که دلال بازی به این صنف هم کشیده شده و بازار پر شده از محصولاتی که کیفیت نازلی دارند و همین امر در بسیاری از موارد، باعث بدنامی برندهای مبلمان سازی کشور شده است.

در حالیکه امروز در صنعت مبلمان و دکوراسیون کشور، تعداد زیادی واحدهای تولیدی و بازرگانی در حال فعالیت هستند و این صنعت به یکی از پرجمعیت ترین صنایع کشور تبدیل شده و حجم زیادی از سهم بازار را به خود اختصاص داده است، اما یکی دیگر از معضلات اساسی آن توجه نکردن به طراحی و هجمه زیاد تقلب و کپی‌برداری از محصولات خارجی است، که سبب گشته با وجود رشد کمی این صنعت، همچنان ایران، ادعای خاصی در حوزه ی مبلمان نداشته باشد. ادعایی که با توجه به پیشینه ی چندهزار ساله هنر و فرهنگ مردم این مرزو بوم باید شکل بگیرد. ارتباط و تعامل سازنده دو حوزه ی تولید و دانشگاه از دیگر ضروریاتی است که متاسفانه علیرغم راه اندازی رشته‌ی دانشگاهی آن، خلاء آن به شدت احساس می گردد.
اکثر واحدهای تولیدی، هنوز بصورت سنتی و در قالب زیرپله ای و قدیمی فعالیت می کنند که در مقایسه با واحدهای تولیدی فعال در کشورهایی همچون چین، ترکیه و ... این سبک و سیاق از فعالیت، نتیجه ای جز عدم رشد و رونق کافی در این صنعت و حتی عقبگرد در پی نخواهد داشت. اما ذکر یک نکته هم الزامیست که مبلمان داخلی هر چند با روش های سنتی تولید می‌شود، اما هنوز در دنیا حرف های زیادی برای گفتن دارد. امید است با توجه بیشتر به این عرصه و ترغیب بسیاری از فعالان آن  بتوانیم ،علاوه بر رونق تولید داخلی، حرف های بسیاری نیز در حوزه ی صادرات بالاخص برای کشورهای همسایه داشته باشیم.