 مهسا صالحی

عصبانی شدن اتفاقی است که ممکن است در هر زمانی رخ دهد و کنترل خشم مهارتی است که همه باید آن را بلد باشند. خشم؛ واکنش طبیعی بدن به شرایط ناکام کننده و ناکارآمد است که می تواند منجر به پرخاش گری، ایجاد حس گناه در فرد و افسردگی شود.
خشمگین شدن حالتی کاملاً طبیعی است و به صورت غریزی در انسان وجود دارد. می‌توان به جای درمان خشم آن را مدیریت کرد و قبل از اینکه خشم کنترل شما را بدست بگیرد آن را کنترل کرد. اولین مرحله از مدیریت خشم، شناسایی موقعیت است. موقعیت هایی که شبیه مین هایی هستند که در صورت قرارگیری در آن شرایط ممکن است خشمگین شوید. مرحله بعدی شناسایی و خنثی کردن باورهای غلط است. باید باورهای غلط را کنار بگذاریم. مرحله سوم، متعهد شدن است. هر فرد باید به خود و قواعدش متعهد باشد. مرحله بعدی شناخت فیزیولوژیک بدن است. تمام افرادی که در
درازمدت دچار خشم بودند، به بیماری های روانی و جسمی مختلفی مبتلا شدند و مرحله آخر درمان است. در درمان خشم های زیاد، دو روش رفتار درمانی و دارو درمانی کاربرد دارد. اما پیش از دارو به شما توصیه می کنیم، روش رفتاری را در پیش بگیرید و تمرین داشته باشید. بهترین روش در هنگام خشم این است که هر رفتاری را به تعویق بیاندازیم. زمانی كه عصبانی هستید، می توانید به خودتان بگویید “صبركن”. این فرمان باعث می شود كه شما بتوانید تا از اسارت احساسات تان رها شوید و موقعیت را عاقلانه ارزیابی كنید. تنفس عمیق در کنترل خشم بسیار موثر است. زمانی كه عصبانی هستید از ۱ تا ۱۰۰ بشمارید. شمارش اعداد شما را از موقعیت عصبی که در آن هستید، دور می‌کند. یکی دیگر از فنون کنترل خشم بیان جملات مثبت به خود است. مانند «آرام باش»، «موضوع را بزرگ نکن».
در این روزها که تقریبا تمام کشورهای دنیا درگیر مبارزه با کرونا هستند، افراد این روزها به دلیل شرایط خاص خانه و جامعه ممکن است آستانه تحمل‌ شان نسبت به قبل کمتر شده باشد یا بی‌دلیل در طول روز خشمگین شوند. استرس ناشی از این شرایط هم ممکن است در افزایش حس خشم افراد موثر باشد. در این روزها روانشناسان توصیه می کنند، عوامل استرس زا و افکار منفی را از خود دور کنید، به طور منظم ورزش کنید، تغذیه خوبی داشته باشید، خواب کافی داشته باشید، زندگی را قابل تغییر بدانید، موفقیت ها را ارزیابی کنید، دست آوردهای خود در زندگی را مرور کنید و به روزهای خوب آینده و اهدافتان فکر کنید. این روزها ممکن است، با کسالت و استرس بگذرد اما این تهدیدهای بیماری را با رعایت مسائل بهداشتی می‌توانیم به فرصت تبدیل کنیم و محیط خانواده مان را بدور از هر تنش ،شاد و سلامت نگه داریم تا قرنطینه برایمان نه یک زندان کسالت بار، بلکه یک محیط امن و خوب باشد.