* مهسا صالحی

پول به عنوان ابزاری برای برآورده کردن نیازها و خواسته‌های ماست. اگر چه نمی تواند به تنهایی انگیزه ی تمامی فعالیت های بشریت باشد، اما هرگز بدون آن نمی توان به آرزوها و خواسته های بشریت جامه ی عمل پوشاند. با تمام این تفاسیر، اگر پول تا بدین حد مهم است، چرا از همان کودکی به ما پس انداز کردن را آموزش نداده اند؟ چرا کار کردن در دوران نوجوانی کسر شان بسیاری از خانواده هاست  و به جای آنکه به عنوان یک ارزش تلقی شود، از آن به عنوان یک ضد ارزش یاد می کنند؟ چرا هرگز در مدارس ، دروسی با مضمون مهارت های مدیریت مالی تدریس نمی شود و برای مباحثی در راستای آموزش های مالی ، اولویتی احساس نمی شود؟ شما چند نفر را می شناسید که حتی در سن سی سالگی هم ریالی پس انداز ندارند و هنوز چشمشان به دستان خانواده است؟

کودکانی که یاد می‌گیرند برای مخارج و هزینه‌ هایشان برنامه‌ ای داشته باشند، ده ها گام از همسالان خود جلوترند. آن ها از اعتماد به نفس بالاتری برخوردارند، شخصیت های مستقلی دارند و با تصمیم گیری های کوچک مالی، خود را برای تصمیات بزرگ آینده آماده می‌سازند.
کودکان را باید از همان سنین اولیه‌ی مدرسه با مفاهیم مالی همچون پس انداز کردن، بدهی، بیمه، وام و حتی تورم آشنا ساخت. عده ای از والدین با ایزوله نمودن فرزندانشان از مسائل مالی به دنبال ایجاد فضایی آرام و بی دغدغه برای فرزندانشان هستند. در حالیکه این بزرگ ترین خیانت در حق کودکان است. چرا که کودکانی که با مفاهیم مالی آشنایی بیشتری دارند،  در آینده می توانند به موفقیت های مالی بزرگ تری 
دست یابند و پول بیشتری به دست آورند. 
برای کودکانتان محدودیت های مالی ایجاد کنید تا با قدرت انتخاب خود، آن را مدیریت نمایند. اگر ماهانه صد هزار تومان پول توجیبی دارد، بگذارید خودش با توجه به نیازهایش اولویت در انتخاب و خرید داشته باشد و پیامدهای تصمیمات خود را بپذیرد. از این طریق بطور غیرمستقیم ، آموزش می بیند که خواسته هایش را اولویت بندی نماید و با شناخت از موارد ضروری و غیر مهم ، ارزش پولی خود را حفظ نماید.
به او صرفه جویی و استفاده ی بهینه از پول را بیاموزید. او باید بداند که منابع مالی انسان ها با توجه به شرایط زندگی شان محدود است و حتی بعضا به جای خریدن وسایلی باید از خلاقیت خود بهره بگیرد. حتما شما هم با افرادی روبرو شده اید که کیف پولشان گران قیمت تر از پول درون آن است. این افراد دقیقا همان هایی هستند که خلای آموزش های مالی از همان کودکی تا بزرگسالی در وجودشان ریشه دوانده و اکنون هم به جای خرید یک خانه، در خانه ی استیجاری به دنبال کیف و کفش های برند هستند.
حتی باید به یک کودک چهار ساله یاد داد که تا زمانی که پول آبنباتی را نپرداخته است، 
نمی تواند آن را داشته باشد. 
 به کودکانتان یاد بدهید که قیمت های پشت اجناس را بخوانند و با یکدیگر مقایسه کنند. بدانند که خرید بهینه چیست و چگونه می توان با آگاهی های مالی انتخاب درست تری داشت. به کودکانتان پول قرض بدهید و گاها قرض بگیرید. از این طریق آن ها علاوه بر اینکه به ارزشمندی پس انداز کردن پی خواهند برد، بلکه با مفهوم وام نیز آشنا 
خواهند شد. 
علاوه بر پول توجیبی ، حتما سیستم پاداش دهی را در خانه تان براه بیاندازید. اشتباه نگیرید ، شما برای انجام کار خوب به کودکتان رشوه 
نمی دهید. بلکه به او می آموزید، رقتارهای مناسب ، قیمتی است و لایق تشویق است. حتی در ازای انجام کارهای خانه به آن ها دستمزد دهید. شما با اینکار چند تیر به هدف می زنید. 
به آن ها می آموزید که چگونه با توانمندی هایشان می توانند کسب درآمد کنند و هم آن ها را برای انجام چند ساعتی کار در کنار درس در اوقات فراغت شان آماده می سازید. اشتغال فرزندان در بیرون از خانه باعث می‌شود که رابطه‌ ی میان پول و زمان، مهارت‌هایشان را بیشتر درک کنند و با خلاقیت بیشتر به دنبال علایق و استعدادهایشان باشند. اگر دغدغه ی آینده ی کودکانتان را دارید، از این مهم غافل نشوید و بگذارید آن ها هم بدانند که پول شرط لازم و اما نه کافی ، برای رسیدن به آرزوهایشان است.