اینترنت اشیاء، شبکه‌ای از میلیاردها شی و وسیله در سراسر دنیاست که بواسطه حسگرها، نرم افزارها و سایر فناوری‌ها به منظور اتصال و تبادل داده با سایر دستگاه‌ها و سیستم‌ها از طریق اینترنت با یکدیگر در ارتباط هستند. 
به گزارش ایسنا، این شبکه شامل تعداد خارق العاده‌ای از اشیاء در هر شکل و اندازه و در هر مکانی می‌شود؛ ماشین‌های خودرانی که با حسگرهای پیچیده خود قادر به شناسایی اشیاء در مسیرشان هستند، ماشین لباسشویی که خودکار روشن می‌شود و هنگام اتمام کار اطلاع‌رسانی می‌کند، دوربین لامپی و ظریفی که برای بالا بردن امنیت منزل یا محل کار استفاده می‌شود و حتی دستگاه‌های تناسب اندامی که ضربان قلب و تعداد قدم‌هایی که در آن روز برداشته شده را محاسبه می‌کنند و یا برنامه ورزشی متناسب با فرد را پیشنهاد می‌دهند همه در این مجموعه جای می‌گیرند.کاربرد اینترنت اشیاء تنها به یک زمینه محدود نمی‌شود و با اتصال بیش از هفت میلیارد دستگاه اینترنت اشیاء انتظار می‌رود ، این تعداد تا سال ۲۰۲۵ به بیش از ۲۲ میلیارد دستگاه برسد به همین دلیل رقابتی داغ بین شرکت‌های پیشرو در تکنولوژی برای توسعه اینترنت اشیاء و پیشی گرفتن از یکدیگر، در جریان است.
در این راستا و به نقل از مرکز ملی فضای مجازی، کوین اشتون اصطلاح "اینترنت اشیاء" را در سال ۱۹۹۹ برای ارتقا شناسایی فرکانس رادیویی (RFID) اختراع کرد که شامل سنسورها و محرک‌های جاسازی‌شده است. با این حال، ایده اصلی در دهه ۱۹۶۰ مطرح شده بود؛ در آن دوره، این ایده محاسبات فراگیر یا اینترنت جاسازی‌شده نامیده‌ می‌شد. اشتون مفهوم اینترنت اشیاء را برای بهبود فعالیت‌های زنجیره تأمین ارائه داد؛ با وجود این، قابلیت‌های متنوع اینترنت اشیاء به آن کمک کرده است تا در تابستان ۲۰۱۰ محبوبیت زیادی کسب کند.
دولت چین هم با ارائه یک برنامه پنج ساله اولویت استراتژیک اینترنت اشیاء را برای چین نشان داد. در جهان فعلی حدود ۲۶.۶۶ میلیارد دستگاه اینترنت اشیاء وجود دارد. در سال ۲۰۱۱ با معرفی اتوماسیون خانگی، دستگاه‌های پوشیدنی و کنتورهای انرژی هوشمند انفجار گسترده اینترنت اشیاء آغاز شد. انفجار سریع اینترنت اشیاء به نفع سازمان‌ها بوده و از طرق مختلف تحقیقات بازار و استراتژی‌های تجاری را بهبود بخشیده است. به همین ترتیب، این فناوری با ارائه خدمات خودکار، سبک زندگی افراد را بهبود بخشیده است؛ با این حال، چنین انفجار کنترل‌نشده‌ای باعث افزایش چالش‌های حریم خصوصی و امنیتی شده است.
خطرات اینترنت اشیاء چیست؟ 
به اعتقاد کارشناسان، استفاده ناخودآگاه، تغییر رمز عبور و عدم به‌روزرسانی دستگاه باعث افزایش خطرات مربوط به امنیت سایبری و دسترسی برنامه‌های مخرب به اطلاعات حساس سیستم‌های اینترنت اشیاء شده است. چنین اقدامات نامناسب امنیتی احتمال نقض داده‌ها و سایر تهدیدات را افزایش‌ می‌دهد. بیشتر متخصصان امنیت اینترنت اشیاء را به دلیل ضعف پروتکل‌ها و سیاست‌های امنیتی، نقطه آسیب‌پذیر حملات سایبری‌ می‌دانند. حتی اگر چندین مکانیسم امنیتی برای محافظت از دستگاه‌های اینترنت اشیاء در برابر حملات سایبری ایجاد شده باشد، دستورالعمل‌های امنیتی به طور مناسب مستند نشده‌اند.
بدین‌ترتیب، کاربران نهایی‌ نمی‌توانند از اقدامات محافظتی برای جلوگیری از حملات داده استفاده کنند. هکرها از آستانه سال ۲۰۰۸ انواع مختلف بدافزار را برای آلوده کردن دستگاه‌های اینترنت اشیاء تولید کردند. آنها تکنیک‌های مختلف فیشینگ را برای تحریک کارمندان یا افراد برای به اشتراک گذاشتن داده‌های حساس طراحی کردند. بنابراین، ایستگاه‌های کاری شرکت‌ها و دستگاه‌های شخصی به دلیل حملات پررنگ، اغلب با نقض حریم خصوصی روبه‌رو می‌شوند. اگر تولیدکنندگان دستگاه و کارشناسان امنیتی تهدیدات سایبری را به‌طور دقیق ارزیابی کنند، ‌ می‌توانند مکانیزم محافظتی کارآمد برای جلوگیری یا خنثی‌سازی تهدیدات سایبری ایجاد کنند.
دستگاه‌های دارای اینترنت اشیاء در برنامه‌های صنعتی و برای اهداف تجاری متعددی مورد استفاده قرار گرفته‌اند. این اپلیکیشن‌ها به این مشاغل کمک‌ می‌کنند تا نسبت به رقبای خود برتری داشته باشند. با این حال، به دلیل استفاده بیش از حد از دستگاه‌های هوشمند مختلف با به اشتراک‌گذاری داده‌ها و یکپارچه‌سازی، حریم خصوصی و نقض داده‌ها به دلیل اینکه جریان کار، فعالیت‌ها و خدمات شبکه را قطع‌ می‌کند، به نگرانی عمده اکثر مشاغل تبدیل‌ می‌شود.
ادامه در صفحه 7