* اکبرزاده – کارشناس اجتماعی
جامعه ی ایران رو به پیری می رود، جمله ای تلخ که گواه آن آمارهایی است که نرخ پایین زاد و ولد در کشور را نشان میدهد. اگر چه سیاست های کنترل جمعیتی در ایران از سال های دهه سی و چهل پی گرفته شده و مهم ترین رخداد این عرصه در دهه هفتاد با شعار مامان، بابا دو تا بچه کافیه!! بود که با حذف همه سیاست های تشویقی سه فرزند به بالا، سریع ترین کاهش ثبت شده در نرخ رشد جمعیت کشور را رقم زد ، حال تبدیل به تهدیدی برای آینده جمعیتی ایران شده است.
روند کنونی افزایش جمعیت ایران نشان 
می دهد که متوسط سن جمعیت کشور در قریب به سی سال آینده به سمت شصت سال نیل خواهد نمود و این موضوعی است که قدرت ملی را در نسبت با آنچه که در اسناد بالا دستی نظام اسلامی هدف گذاری شده است، دچار خدشه می سازد. ایران در حال حاضر نیز جز ده کشوری است که به سمت کهنسالی در حال حرکت است و در جایگاه ششمین کشور جهان قرار دارد که افراد آن به سن پیری می رسند . در بیست سال آینده‌، وارد فاز اول سالمندی جمعیتی خواهد شد و در ده سال آتی نیز، فاز دوم سالمندی را تجربه خواهد کرد. کشوری که جمعیت سالخورده ی آن غالب باشد، توسعه ای در هیچ زمینه ای نخواهد داشت و بی تردید کشور در رویارویی با مسائلی از قبیل دفاعی و پیشگیری از بحران های گوناگون، تولیدات کشاورزی و صنعتی دچار مشکل خواهد شد. بنابراین اگر این مسئله در اولویت های نظام حاکمیتی کشور قرار نگیرد در آینده ای نه چندان دور، تهدید جمعیت برای کشور ما تبدیل به تهدید پیری جمعیت و نسل ایرانی خواهد شد. 
البته علاوه بر سیاست های جمعیتی که در طول این سال ها برای جامعه ی ایرانی تدوین شد، شعار فرزند کمتر، زندگی بهتر به شدت جمعیت ایران را در سیر نزولی قرار داد ، بخشی از مسئله ی جمعیتی ایران متاثر از سبک زندگی وارداتی نیز قرار گرفت. چرا که در این سبک زندگی جدید، رفاه و لذت حرف اول را می زند و تجمل، 
جایگاه ویژه ای یافته است و تحصیلات کلاسیک و اشتغال زنان ، ارزش و نماد پیشرفت شده و به همین علت فرزندآوری مخالف بهره مندی از لذت های مادی شمرده می شود.
ادامه در صفحه 6