* عباس محمدی – کارشناس محیط زیست
استفاده از پلاستیک‌های یک بار مصرف به یکی از چالش‌ های بزرگ محیط زیستی جهان تبدیل شده است. این پلاستیک‌ ها عمدتاً از منابع غیرقابل تجدید و باعث تولید زباله‌های بیشتر و آلودگی محیطی می‌شوند، همچنین تاثیرات منفی برای جانوران، اکوسیستم‌ها و سلامت انسان‌ها دارند. به همین دلیل، کشورهای توسعه یافته تلاش‌های فراوانی برای کاهش مصرف پلاستیک‌های یکبار مصرف انجام داده‌اند. 
یکی از راه‌های مهم برای کاهش مصرف پلاستیک‌های یکبار مصرف، تنظیم قوانین و مقررات محدود کننده است. در کشورهای توسعه یافته، قوانینی در خصوص محدودیت استفاده از پلاستیک‌های یکبار مصرف در برخی صنایع و فعالیت‌ها وجود دارد. به عنوان مثال، ممکن است مصرف پلاستیک‌های یکبار مصرف در رستوران‌ها، فروشگاه‌ها و سوپرمارکت‌ها محدود شده باشد. این قوانین می‌توانند شامل ممنوعیت استفاده از کیسه‌های پلاستیکی یک بار مصرف، محدودیت استفاده از لیوان‌ ها و ظروف یکبار مصرف در رستوران‌ها و قوانین محدودیت تولید و استفاده از بطری‌ ها و جعبه‌ های پلاستیکی باشد. این قوانین می‌توانند باعث ایجاد تغییرات ساختاری در استفاده از پلاستیک‌های یکبار مصرف شوند و به تشویق فعالیت‌های دوستدار محیط زیست مانند بازیافت و استفاده از جایگزین‌های قابل بازیافت کمک کنند.
افزایش آگاهی عمومی درباره تاثیرات منفی استفاده از پلاستیک‌های یکبار مصرف و آموزش در مورد راهکارهای جایگزین می‌تواند به کاهش مصرف آنها کمک کند. در کشورهای توسعه یافته، برنامه‌ها و کمپین‌ های آگاهی ‌زایی مختلف برگزار می‌شوند تا استفاده از پلاستیک‌ های یکبار مصرف به یکی از چالش‌های بزرگ محیط زیستی جهان تبدیل شده است. 
این برنامه‌ها از طریق رسانه‌ها، تبلیغات ، وب‌ سایت‌ها، رویدادهای عمومی و آموزش در مدارس و دانشگاه‌ها آگاهی ‌بخشی می‌کنند. به این ترتیب، افراد آگاهی بیشتری درباره تاثیرات منفی پلاستیک‌های یکبار مصرف به دست می‌آورند و بهترین روش‌ها برای کاهش مصرف آنها را یاد می‌گیرند. دولت‌ها و سازمان‌های مربوطه در کشورهای توسعه یافته برنامه ‌ها و تسهیلات تشویقی ایجاد کرده‌اند تا استفاده از جایگزین ‌های قابل بازیافت و بی‌ضرر به جای پلاستیک‌ های یکبار مصرف را ترویج دهند. برخی از این تسهیلات شامل تخفیف ‌ها و تسهیلات مالی برای تولید کنندگان جایگزین‌های قابل بازیافت، تسهیلات تولید و بازیافت پلاستیک‌ها و تشویق به استفاده از مواد قابل تجدیدپذیر می‌باشد. 
این تدابیر اقتصادی تولید و استفاده از جایگزین‌های قابل بازیافت را جذاب‌تر می‌کند و انگیزه اقتصادی را برای تولید کنندگان و مصرف‌ کنندگان فراهم می‌سازد. کشورهای توسعه یافته سرمایه‌ گذاری در زیرساخت‌ های بازیافت و دوره زمانی پیشرفته را افزایش داده ‌اند. این موارد شامل ایجاد سامانه‌های جمع‌ آوری و بازیافت پلاستیک‌های یکبار مصرف، تسهیلات بازیافت پلاستیک‌ها و توسعه فناوری‌های جدید برای بازیافت پلاستیک‌ها می‌شود.