* محسن اکبرزاده
اضطراب و استرس ، دو تجربه رایج انسانی هستند که می ‌توانند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی افراد تأثیر بگذارند. در حالی که مقداری استرس و اضطراب در موقعیت‌ های خاص طبیعی است و حتی می‌تواند به عملکرد بهتر کمک کند، سطوح مزمن و بیش از حد این حالات می‌ توانند مخرب باشند و طیف وسیعی از مشکلات جسمی، روانی و اجتماعی را ایجاد کنند. از نظر جسمی، استرس و اضطراب مزمن می ‌تواند منجر به اختلالات مختلفی شوند. 
سیستم عصبی سمپاتیک ، در این شرایط به طور مداوم فعال می‌شود. این فعال‌ سازی مداوم می‌تواند منجر به افزایش ضربان قلب، فشار خون و سطح کورتیزول، هورمون استرس شود. با گذشت زمان، این تغییرات فیزیولوژیکی می ‌توانند منجر به بیماری‌های قلبی عروقی، اختلالات گوارشی، ضعف سیستم ایمنی و مشکلات خواب شوند. سردردها، دردهای عضلانی و خستگی مزمن نیز از دیگر عوارض جسمی شایع استرس و اضطراب هستند. 
از نظر روانی، استرس و اضطراب می‌توانند تأثیر عمیقی بر خلق و خو، افکار و رفتار فرد داشته باشند. افرادی که با اضطراب مزمن دست و پنجه نرم می‌کنند، اغلب احساس نگرانی و ترس دائمی دارند. آنها ممکن است افکار منفی و نشخوار فکری را تجربه کنند، به طوری که مدام درگیر اتفاقات گذشته یا نگرانی در مورد آینده باشند. این حالت می‌تواند منجر به مشکل در تمرکز، تصمیم‌گیری و حل مسئله شود. اضطراب همچنین می‌تواند با احساس بی‌قراری، تحریک ‌پذیری و دشواری در آرامش همراه باشد. در برخی موارد، استرس و اضطراب مزمن می‌توانند به اختلالات اضطرابی مانند اختلال اضطراب فراگیر، اختلال پانیک یا اختلال وسواس فکری-عملی تبدیل شوند. علاوه بر این، استرس و اضطراب می‌تواند بر روابط اجتماعی و عملکرد شغلی افراد تأثیر بگذارند. افرادی که با این مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند، ممکن است از تعاملات اجتماعی اجتناب کنند یا در برقراری روابط صمیمی مشکل داشته باشند. آنها همچنین ممکن است در محیط کار با مشکلاتی مانند کاهش بهره‌ وری، غیبت‌ های مکرر و عدم توانایی در مدیریت استرس‌های شغلی روبرو شوند. این مسائل می ‌توانند به انزوای اجتماعی و کاهش اعتماد به نفس منجر شوند و چرخه معیوبی ایجاد کنند که در آن استرس و اضطراب بیشتر، مشکلات بیشتری را به همراه دارد. 
یکی از جنبه‌های مهم تأثیر استرس و اضطراب بر کیفیت زندگی، تأثیر آنها بر سلامت روان است. استرس و اضطراب مزمن می‌توانند زمینه ‌ساز ابتلا به اختلالات روانی دیگری مانند افسردگی شوند. افسردگی و اضطراب اغلب با هم رخ می‌دهند و می‌توانند به طور متقابل تشدید شوند. فردی که با استرس و اضطراب مزمن دست و پنجه نرم می‌کند، ممکن است احساس ناامیدی، بی‌ارزشی و فقدان علاقه به فعالیت‌های روزمره را تجربه کند. این حالت می‌تواند منجر به کاهش انگیزه، انزوا و حتی افکار خودکشی شود.
علاوه بر تأثیرات مستقیم بر سلامت جسمی و روانی، استرس و اضطراب می ‌توانند به طور غیرمستقیم بر کیفیت زندگی افراد تأثیر بگذارند.
ادامه در صفحه 8