* مریم اختری
رفتارهای اجتماعی والدین به‌عنوان یکی از عوامل کلیدی در شکل‌دهی به شخصیت و رفتار فرزندان، نقشی اساسی در توسعه روانی و اجتماعی آن‌ها ایفا می‌کند. از آغاز زندگی، فرزندان به‌طور طبیعی تحت تأثیر رفتار، نگرش‌ها و الگوهای اجتماعی والدین خود قرار می‌گیرند و این تأثیرات می‌تواند به شیوه‌های مختلفی در رشد و توسعه شخصیت آن‌ها نمود پیدا کند. در این مقاله، به بررسی چگونگی اثرگذاری رفتارهای اجتماعی والدین بر فرزندانشان پرداخته خواهد شد و جنبه‌های مختلفی از این تأثیرات را تحلیل خواهیم کرد.
 یکی از نخستین جنبه‌هایی که باید به آن توجه کرد، انتقال الگوهای رفتاری و اجتماعی والدین به فرزندان است. از دوران کودکی، فرزندان شاهد رفتارهای والدین خود هستند و به طبع آن‌ها بسیاری از این رفتارها را تقلید می‌کنند. این فرآیند یادگیری اجتماعی به‌خصوص از طریق مشاهده و تقلید رخ می‌دهد. به‌عنوان مثال، اگر والدین عادت به برقراری ارتباط مثبت و محترمانه با یکدیگر و دیگران داشته باشند، فرزندان نیز به‌طور طبیعی این الگوی مثبت را در رفتارهای خود به کار خواهند برد. برعکس، اگر والدین به رفتارهای منفی نظیر پرخاشگری، عدم احترام به دیگران، و بروز رفتارهای ناپسند عادت داشته باشند، فرزندان احتمالاً به این رفتارها دچار خواهند شد.
یکی دیگر از جنبه‌های تأثیرگذار بر رفتارهای اجتماعی فرزندان ، تربیت والدین در زمینه ارزش‌ها و باورهای اخلاقی است. والدینی که اهمیت اخلاق و رفتار صحیح را در زندگی خود جدی می‌گیرند، معمولاً فرزندان خود را نیز به پذیرش این ارزش‌ها تشویق می‌کنند. به‌ویژه، در زمینه‌های چون احترام به دیگران، مسئولیت‌پذیری، صداقت و ... فرزندان تحت تأثیر اصول و ارزش‌های والدین قرار می‌گیرند. این آموزه‌ها نه‌تنها در زندگی روزمره فرزندان منعکس می‌شود، بلکه می‌تواند بر ارتباطات اجتماعی آن‌ها نیز تأثیر گذارد و رفتارهای اجتماعی آن‌ها را در آینده شکل دهد.
در این بستر، نقش والدین به‌عنوان الگوی رفتاری برای فرزندان از اهمیت بالایی برخوردار است. فرزندان به‌طور ناخودآگاه از رفتارهای والدین خود الگو می‌گیرند و این تأثیرات در مراحل مختلف زندگی آن‌ها بروز می‌یابد. تحقیقات نشان می‌دهند که والدینی که به فعالیت‌های اجتماعی و مشارکتی در جامعه اهمیت می‌دهند و در فعالیت‌هایی مانند خیرخواهی، کمک به دیگران یا شرکت در اقدامات اجتماعی مشغول هستند، فرزندانشان بیشتر به این فعالیت‌ها علاقه‌مند خواهند بود و احتمالاً در آینده نیز به عنوان شهروندانی فعال و مسئول اجتماعی ایفای نقش خواهند کرد. همچنین، داشتن والدینی که به‌طور مثبت با چالش‌ها مواجه می‌شوند و مهارت‌های حل مسئله را به کار می‌برند، می‌تواند فرزندان را ترغیب کند که در مواجهه با چالش‌ها انعطاف‌پذیر و مثبت باشند.
همچنین، رفتارهای اجتماعی والدین می‌تواند بر احساس خودارزشمندی فرزندان تأثیرگذار باشد. زمانی که والدین به فرزندان خود توجه و محبت نشان می‌دهند و از آن‌ها حمایت می‌کنند، این رفتارها می‌تواند به تقویت اعتماد به نفس و احساس ارزشمندی در فرزندان منجر شود. به عبارتی دیگر، اگر والدین با رفتارهای حمایتی و مثبت در کنار فرزندان خود باشند، فرزندان راحت‌تر می‌توانند با چالش‌های اجتماعی و بین فردی کنار بیایند و در تعاملات اجتماعی‌شان موفق‌تر عمل کنند. این حمایت‌ها ممکن است شامل تشویق فرزندان به شرکت در فعالیت‌های اجتماعی، ارائه نظرات مثبت و بازخوردهای سازنده به آن‌ها باشد.
در مقابل، وجود رفتارهای منفی و ناپسند والدین می‌تواند تأثیرات مخربی بر فرزندان داشته باشد. 
ادامه در صفحه 5