در دشت‌های خوزستان، نهادسازی محلی با ایجاد ده‌ها تشکل بهره‌برداری از آب، گامی مهم در جهت بهبود مدیریت منابع آبی برداشته است. این حرکت، حلقه گمشده‌ای در زنجیره مدیریت منابع را بازتعریف کرده و اکنون با مشارکت فعال کشاورزان، به سمت تکامل پیش می‌رود به نظر می رسد با بومی سازی این‌الگو می توان آن را در سایر مناطق کشور نیز اجرایی کرد.
به‌ گزارش ایسنا، برای دهه‌ها، مدیریت منابع آب در خوزستان از بالا به پایین و با ساختاری متمرکز انجام می‌شد؛ مدلی که نه‌تنها ناکارآمدی‌های مزمنی را به همراه داشت، بلکه بهره‌برداران اصلی،یعنی کشاورزان، را از فرآیند تصمیم‌گیری کنار می‌گذاشت. نتیجه این رویکرد، افزایش تخلفات آبی، افت راندمان شبکه‌های انتقال، بی‌اعتمادی فزاینده و تعمیق نارضایتی‌های اجتماعی بود. 
ادامه در صفحه 4