امروزه نقش بسیار اثرگذار بخش صنعت و جامعه دانشگاهی در کنار یکدیگر در دستیابی سریع کشورها به توسعه و پیشرفت های تکنولوژیکی، سرعت عمل برای رفع موانع و بهبود هرچه بیشتر رابطه این دو بخش در کشورمان را بسیار ضروری ساخته است.به گزارش ایرنا، بدون شک نبود ارتباط جدی و صحیح بین دانشگاه و صنعت در کشورمان را می توان یکی از اصلی ترین
 نقاط ضعف در مسیر توسعه اقتصادی دانست، ارتباطی که البته هرچند با تغییر وتحولات پیش آمده در سال های اخیر در حوزه اقتصاد دانش بنیان جان تازه ای به خود گرفته است اما به نظر می رسد تا رسیدن به شرایط مطلوب همچنان راه طولانی در پیش است.دراین بین، صنایع غذایی کشور را می توان یکی از صنایعی در کشور نام برد که در مقایسه با سایر صنایع، تلاش های ارزشمندی را در جهت ایجاد ارتباط با جامعه علمی و دانشگاهی به منظور به روز رسانی خط تولید از جمله ماشین آلات صنعتی و همچنین بهبود مدیریت ارتقای کیفی سطح محصول متناسب با نیازهای مصرف کننده داخلی و بازارهای صادراتی داشته است.
مهدی کریمی تفرشی- رییس هیات مدیره تعاونی تولیدکنندگان محصولات غذایی در ایران، نقش تحقیق و توسعه در ارتقای کیفیت محصولات غذایی را بسیار حائز اهمیت دانست. وی نقش دولت را به عنوان متولی امور بخش های مختلف در ایجاد ارتباط بین دو بخش صنعت و دانشگاه بسیار مهم و حیاتی دانست.کریمی تفرشی با اشاره به تغییر و تحولات اخیر در حوزه دانش بنیان اظهارکرد: ایجاد معاونت علمی و فناوری از سوی دولت در طول یک دهه اخیر به طور حتم نقش بسیار زیادی در شکل گیری اقتصاد دانش بنیان و بومی سازی بخشی از صنعت در کشور داشته است.
وی تلفیق دانشگاه، دولت و بخش خصوصی را یک اکسیر مناسب برای درمان اقتصاد کشورمان دانست و گفت: اگر بخواهیم مدل های موفق در دنیا را در نظر بگیریم هرجا که این سه بخش به خوبی درکنار یکدیگر بوده اند، به نتایج درخشانی در بخش های اقتصاد دست یافته اند.این فعال صنعتی نقش قوانین و مقررات را در بهبود ارتباط بخش صنعت و دانشگاه و پیشبرد صحیح اقتصاد دانش بنیان بسیار مهم خواند و گفت: دولت به راحتی می تواند با تهیه یکسری قوانین و تصویب آن واحدهای صنعتی را مجاب به استفاده از دانش آموزان و دانشجویان و اساتید دانشگاهی در واحدهای تحقیق و توسعه کند. محمدحسین عزیزی، رییس هیات مدیره انجمن صنایع غذایی ایران نیز معتقد است ارتباط صحیح و منطقی بین بخش صنعت و دانشگاه فقط در گرو کاهش هرچه بیشتر تصدی گری دولت و حاکم شدن بخش خصوصی بر اقتصاد است.
وی لازمه موفقیت حوزه دانش بنیان کشور را به طور حتم وابسته به ایجاد ارتباط هرچه مستحکم تر بخش صنعت و دانشگاه دانست و گفت: متاسفانه با وجود اقدامات بسیار مناسبی که تاکنون انجام شده است و نمی توان منکر آن شد، هنوز بحث ارتباط صنعت و دانشگاه به شکل صحیح اتفاق نیافتاده است و این بخش لنگ
می زند.عزیزی یکی از دلائل اصلی عدم شکل گیری
 ارتباط بین بخش صنعت و دانشگاه را دولتی بودن بخش اعظمی از اقتصاد کشور دانست و گفت: از این جهت سیستم ما با کشورهای اروپایی و آمریکا متفاوت است چراکه بخش اعظمی از اقتصاد این کشورها خصوصی است و در این کشورها ارتباط بخش صنعت و دانشگاه به شکل سیستماتیک برقرار شده است.وی در توضیح بیشتر افزود: در کشورهای پیشرفته، بخش صنعت به دلیل این که روز به روز در حال نوآوری و تولید محصولات جدید است، لذا از علوم، تحقیقات و دانش جدید بخش های علمی و دانشگاهی برای پیشرفت هرچه بیشتر خود بهره مند
 می شوند و دانشگاه های این کشورها نیز بیشتر در خدمت صنایع بزرگ و پولدار هستند.
رییس هیات مدیره انجمن صنایع غذایی ایران ادامه داد: این درحالی است که در کشورمان به دلیل نقش پررنگ دولت در اقتصاد و دولتی بودن بسیاری از بخش ها و همچنین وجود انواع و اقسام قوانین و مقررات دست و پاگیر، مدیران دولتی نیز به دلیل این که ماهانه حقوق ثابت دولتی دریافت می کنند انگیزه لازم برای ایجاد تحرک، نشاط و پویایی اقتصادی ندارند.
یک استاد دانشگاه فعال در بخش صنعت مهمترین دلیل نبود ارتباط محکم بین صنعت و دانشگاه را عدم حضور فیزیکی و نداشتن تجربه کاری اعضای هیات علمی و اساتید دانشگاهی در مراکز فنی و تولیدی دانست.محمدرضا اسحاقی- استاد دانشگاه و معاون طراحی و کنترل یک شرکت فعال در حوزه صنایع غذایی  ، مهمترین دلیل شکل نگرفتن ارتباط بین بخش صنعت و مراکز آموزشی از جمله دانشگاه ها و ریشه این مشکل را در عدم شکل گیری فرهنگ این ارتباط در جامعه از همان دوران ابتدایی تحصیل دانست.وی که 20 سال همزمان در دانشگاه و بخش صنعت فعال است، افزود: به نوعی شاید بتوان گفت که اعضای هیات علمی و اساتید دانشگاه به دلیل عدم حضور فیزیکی در بخش صنعت، تجربه لازم و کافی برای بهره گیری از دانش و آموخته های
 خود را ندارند.این استاد دانشگاه ادامه داد: این بدان معنی است که در حقیقت اساتید و اعضای هیات علمی و دانشجویان ما بیشتر به فعالیت های آکادمیک و تئوری پرداخته اند و کمتر می توان اساتیدی را یافت که همزمان در دو بخش دانشگاه و صنعت مشغول به فعالیت باشد.
اسحاقی افزود: دانشگاهیان در حال حاضر بخش صنعت را محکوم می کنند که تجربی و سنتی کار می کنند، اما خود متاسفانه تنها در بخش تئوری و غیرعملیاتی فعال هستند و تولیدات علمی آنها تنها محدود به مقالات علمی و پایان نامه های دانشجویی است.وی با تاکید بر شکل گیری فرهنگ ارتباط بین بخش صنعت و آموزش کشور، تامین برخی امکانات را برای لینک شدن این دو بخش با یکدیگر ضروری خواند و با اشاره به تجربیات کاری خود در این دو بخش اظهارکرد: فعالیت همزمان بنده در دانشگاه و صنعت مواد غذایی در سرعت رو به رشد و هرچه بیشتر شکوفا شدن کارخانه تولیدی تاثیرگذار بوده است.
این استاد دانشگاه با تاکید بر این که در حال حاضر یکی از نیازهای اصلی بخش صنعت خروج جامعه دانشگاهی از قالب آکادمیک و تئوری و ورود جدی و عملیاتی آنان به بخش صنعت کشور است، یادآور شد: ارتباط سیستماتیک بین دانشگاه ها و صنعت با آیین نامه و بخش نامه محقق نخواهد شد.این فعال بخش صنعت مواد غذایی خاطرنشان کرد: ارتباط بین دانشگاه و صنعت سال هاست که در کشورهای پیشرفته با ساز و کارهای متفاوت و تشویقی شکل جدی به خود گرفته است.