 مهندس امین رشیدی
 AMIN_RASHIDI@YMAIL.COM

این روزها در حالی به فصل بازگشایی مدارس نزدیک می شویم که در میان همه چالش های آغاز سال تحصیلی از خرید کیف و کفش گرفته تا پیدا کردن مدرسه ای مناسب و ثبت نام در آن، فشار مضاعف جدیدی در تهیه ی نوشت‌افزار نیز بر دوش والدین تحمیل شده است. در خانواده هایی با حقوق کارمندی و درآمد نه چندان بالا خرید لوازم مدرسه یکی از دغدغه های پیشروست، خصوصا اگر خانواده‌ای دارای چند فرزند باشد، در میزان خرید و کیفیت خرید خود باید یک چشم پوشی اساسی نماید.
البته مهجوریت تولید کنندگان نوشت‌افزار داخلی از همه ملموس تر است. شاید این روزها وارد هر صنفی شویم با کوهی از مشکلات و نواقص و موانع روبرو شویم اما موانع و مشکلات بازار نوشت‌افزار یک موضوع فرا جنبی و چند وجهی است که رفع آن تنها از عهده یک نهاد و یا سازمان خارج است. در این مملکت که تا عاشق نباشی نمی توانی در کسوت تولید کننده قرار بگیری، افزایش بدون منطق 7 تا 9 برابری قیمت کاغذ، نه تنها تولید کنندگان نوشت افزار را فلج کرده است، بلکه بسیاری از آن ها با اعلام ورشکستگی از تولید کنار کشیده اند. قیمت کاغذی که بدون هیچ نظارتی به دست دلالان افتاده و کسی نیز در این میان پاسخگو نیست و متاسفانه هیچ نظارتی نیز بر آن وجود ندارد. افزایش قیمتی که با هیچ منطق و معادله ی درست نیست.
تازه در میانه راه بودیم و در چند سال گذشته با فرهنگ سازی پایه ای، جان دوباره ای در نوشت‌افزار داخلی دمیده شده بود که با همت رسانه‌ها در خصوص در خواست مخاطبین برای حمایت از تولیدات ایرانی به اوج رسیده بود. تا جایی که رضایت مندی 80 درصدی مخاطبین از نوشت‌افزارهای ایرانی نشان موفقیت تولید کنندگان داخلی در این عرصه بوده است. در هفته‌ی پیش نیز مدیر عامل مجمع نوشت‌افزار ایرانی اسلامی در نشست خبری به این موضوع اشاره نمود و اظهار داشت...

رهبر معظم انقلاب در دیدار هیئت دولت بر حمایت از تولیدات نوشت‌افزارهای ایرانی تاکید کرده بودند، اما متاسفانه تا کنون هیچ حمایتی از سوی مجموعه های دولتی از این حرکت مردمی و خود جوش صورت نگرفته است. تا به امروز روند تولیدات داخلی در این حوزه رو به رشد و مناسب بوده تا جای که شش سال پیش کار رونق نوشت‌افزارهای ایرانی را با دو تولید کننده آغاز کردیم که امروز به 100 تولید کننده رسیده است. حال که امروزه وقت برداشت و بازدهی این همه تلاش و از جان گذشتگی تولید کننده داخلی رسیده است ، متاسفانه بی تدبیری و عدم نظارت کافی برخی از مسئولین رمق تولید تولید کننده داخلی را گرفته است. بر اساس گزارش های موجود، میزان گردش مالی لوازم التحریر در کشور حدود چهار هزار میلیارد برآورد می شود که متاسفانه به دلیل سهم بیش از 60 درصدی تولیدات خارجی از بازار کشور، در این گردش مالی،  پول زیادی به سمت کشورهای چین، هند و ترکیه روانه می شود. بررسی آمارهای گمرک با احتساب نادیده گرفتن بخش اعظم موادی قاچاق کالاهایی از این دست، حاکی از آن است که انواع مختلف لوازم التحریر از کشورهای مختلف جهان به ایران وارد شده است که بطور مثال واردات قریب 600 تن مداد در سال 97 بوده، که این میزان واردات سبب خروج بیش از 4 میلیون دلار ارز از کشور شده است. اقلام دیگری همچون مداد تراش، مداد نوکی یا همان اتود، مداد رنگی، خودکار که آمار خیره کننده ای را به خود اختصاص داده اند.
نکته دردناک تر ماجرا از زبان یکی از تولید کنندگان نوشت افزار اینجاست که خانواده ها از ما لوازم‌التحریر ایرانی می خواهند، اما دست ما تولیدکنندگان داخلی خالی است. چرا که تولید نوشت‌افزار ایرانی اسلامی اگر تا سال های گذشته تنها مشکلش نبود طرح مناسب و یا عرضه کاراکتورهای غربی با قیمت مناسب به دست مردم بود، هم اکنون با مشکل اساسی تری یعنی همان تامین کاغذ دست و پنجه نرم می کند. افزایش چند برابری هزینه های تولید که منجر به افزایش قیمت نوشت‌افزارهای تولید داخل شده است، بی تردید می تواند دوباره جای را برای ورود و جولان نوشت‌افزار درجه چند چینی باز کند.
آنچه واضح و مبرهن است حمایت از تولیدکنندگان داخلی و ایجاد اطمینان خاطر برای آن ها مبنی بر اینکه اوضاع بهتر خواهد شد، ورق را بر می گرداند. هر چند شاید الان که تنها چند روزی تا شروع سال تحصیلی و اوج فروش لوازم التحریر باقی نمانده است، تغییر دادن شرایط غیر ممکن باشد، اما باز تولید کنندگان ایرانی چشم به دست مسئولان دارند که با حرکت هوشمندانه و انقلابی به بازار حال حاضر کاغذ سر و سامانی دهند که فرهنگ سازی و علم دانش آموزان این مرز و بوم، بر لوح و قلم همین آب و خاک رقم بخورد.