یک فعال محیط زیست گفت: در
۷۰ سال گذشته ،هفت میلیون هکتار از جنگل‌های زاگرس از بین رفته و در حال حاضر تنها پنج میلیون هکتار جنگل در زاگرس باقی مانده است، اینچنین که به نابودی جنگل‌ها و مراتع کشور کمر همت بسته‌ایم، متاسفانه
تا ۵۰ سال آینده تمامی جنگل‌ها و در ۸۰ سال آینده تمامی مراتع را از دست می‌دهیم .
فرزاد علیزاده در گفت و گو با ایسنا، با بیان اینکه از ۱۶۵ میلیون هکتار وسعت کشور ۱۲میلیون هکتار آن شامل جنگل‌ها می‌شود، گفت: جنگل‌های بلوط زاگرس با وسعت شش میلیون هکتار مساحت نزدیک به ۵۰ درصد جنگل‌های ایران را تشکیل می‌دهند؛ ۸۰ درصد عشایر کشور و بیش از ۵۰ درصد دام کشور
(۶۵ میلیون دام سنتی در کشور وجود دارد) در این منطقه حضور دارند و ۴۰ درصد آب کشور از این منطقه تامین می‌شود.علیزاده ادامه داد: کشور ما درعرض جغرافیایی(۲۵ تا ۴۰درجه) قرار دارد این یعنی کمربند بیابان های دنیا از کشور ما می‌گذرد؛ متوسط بارندگی جهانی ۶۰۰ میلیمتر اما در کشور ما ۲۳۵ میلیمتر است
(یک سوم متوسط جهانی) بر این اساس کشور ایران را از نظر بارندگی در مناطق آب و هوایی خشک و نیمه خشک قرار می‌گیرد.
زوال و مرگ تدریجی بلوط‌های زاگرس
وی خاطرنشان کرد: همین امر اهمیت جنگل‌های زاگرس را به عنوان وسیع ترین رویشگاه جنگلی غیر تجاری (از نظر تولید فرآورده‌های چوبی) گوشزد می‌کند. متاسفانه طی سال‌های اخیر ،فعالیت‌های انسانی و طبیعی متعددی باعث زوال و مرگ تدریجی درختان بلوط زاگرس شده است.
علیزاده گفت: در نظر داشته باشید یک درخت بلوط در شرایط ایده‌آل می‌تواند تا ارتفاع ۴۰ متر و به طور متوسط تا ۶۰۰ سال عمر کند! با اینکه جنگل‌های زاگرس غیر تجاری محسوب می‌شوند اما از نظر حفاظت از منابع خاک تولید محصولات فرعی و ارزش‌های محیط زیستی اهمیت منحصر بفردی دارند
(علیجانپور و همکاران ۱۳۸۹)
وی با اشاره به عواملی که باعث زوال درختان بلوط در زاگرس شدهاند، اظهار کرد: چرای بی رویه دام و فعالیت‌های دامداری از جمله سرشاخه زنی(گلازنی) در اواخر تابستان و اوایل پاییز به منظور تهیه علوفه زمستانی دام، عبور و مرور دام در جنگل‌های زاگرس که موجب سم کوب شدن خاک شده و در نتیجه عبور هوا مختل می‌شود، ریشه‌ها نفس نمی‌کشند و به خاطر سخت شدن خاک با اندک بارندگی سیل راه می‌افتد.
تجارت زغال بلوط پای انسان را به بکرترین نقاط زاگرس باز کرده است
وی ادامه داد: قطع درختان و هیزم گیری و تجارت ذغال بلوط یکی از تجارت‌های پرسودی است که پای انسان‌ها را به نقاط بکر زاگرس باز کرده است.این فعال محیط زیست گفت: عدم زادآوری و خشکسالی در سال‌های اخیر نیز به نابودی بلوط‌های زاگرس
افزوده است.
ادامه در صفحه 8